Η τέχνη της δημόσιας διπλωματίας μέσα από την ανάπτυξη επικοινωνιακών-διοικητικών ικανοτήτων, στρατηγικού τρόπου σκέψης και διαχείρισης κρίσεων

Abstract

Διπλωματία είναι η τέχνη, η δεξιότητα, αλλά και η πρακτική διεξαγωγής διαπραγματεύσεων μεταξύ των εκπροσώπων των ομάδων ή των κρατών μέσω της αλληλεπίδρασης επαγγελματιών διπλωματών σε θέματα που αφορούν την ειρήνη, τον πόλεμο, το εμπόριο, την οικονομία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επομένως, προπομποί των εθνικών και διεθνών διαπραγματεύσεων, πριν την κατοχύρωσή τους από τους πολιτικούς των εκάστοτε χωρών, είναι οι δημόσιοι διπλωμάτες, οι στρατηγικοί δηλαδή οργανωτές της επικοινωνίας, οι διαπιστευμένοι, με σκοπό, όχι μόνο την δημιουργία και διαχείριση εντυπώσεων αλλά και την δημιουργία, διατήρηση και ανάπτυξη σχέσεων με τη βοήθεια της πειθούς και του διαλόγου σε κάθε φιλοξενούσα χώρα. Άλλωστε, σε συνθήκες ισορροπίας κάθε δημόσιος οργανισμός, όταν η θεσμική του δομή δεν αντιμετωπίζει καμία κρίση, βρίσκεται σε καθεστώς αποδοχής. Στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή βρίσκεται σε κρίση, τότε αντιμετωπίζει και έντονη αμφισβήτηση. Συνεπώς, οι δημόσιοι φορείς και μέσω αυτών οι δημόσιοι λειτουργοί, θα πρέπει να λειτουργούν ως μηχανισμοί παραγωγής και προαγωγής ρυθμίσεων και αλλαγών, αξιών και προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, άρα και των πολιτών και όχι ως απλοί μηχανισμοί παροχής υπηρεσιών. Συντελόντων ειπείν, η διπλωματία είναι μια διαδικασία ηγεσίας και διαπραγμάτευσης μέσω στόχων, μια διοικητική ικανότητα και πραγματοποιείται μέσα από καθιερωμένες και πάγιες πρακτικές επικοινωνίας.

Diplomacy is the art, the skill, and the practice of conducting negotiations between representatives of groups or states through the interaction of professional diplomats on matters of peace, war, trade, economy, culture, environment, and Human Rights. Therefore, the forerunners of national and international negotiations before their registration by the politicians of each country, are the public diplomats, the strategic organizers of communication, the accredited ones, with the aim of not only creating and managing impressions but also creating, maintaining and developing relationships through persuasion and dialogue in each host country. After all, in equilibrium conditions, every public organization, when its institutional structure does not face any crisis, is in a state of acceptance. In the opposite case, that is, when it is in crisis, then it also faces intense doubt. Consequently, the public bodies and through them the public officials, should function as mechanisms for the production and promotion of regulations and changes, values and protection of the public interest, and thus of the citizens, and not as simple mechanisms for providing services. Ultimately, diplomacy is a process of leadership and negotiation through objectives, a managerial skill and is carried out through established and established communication practices.