Τηλεκπαίδευση: η δίχρονη εμπειρία των εκπαιδευτικών

Abstract

Οι πρωτόγνωρες συνθήκες της πανδημίας επέβαλλαν τηλεκπαίδευση εκτάκτου ανάγκης προκειμένου να διατηρηθεί η μαθησιακή διαδικασία ζωντανή. Ο τρόπος προσαρμογής της ελληνικής κοινωνίας, μαθητών και εκπαιδευτικών, στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση με τη χρήση των νέων τεχνολογιών παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον και η βιωματική εμπειρία των εκπαιδευτικών δίνει αξιόλογα δεδομένα σχετικά με τις επιπτώσεις της νέας αυτής πραγματικότητας. Με το ξέσπασμα της πανδημίας Covid-19 το 2020, εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν σε νέες συνθήκες διαβίωσης συμπεριλαμβανομένων της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, του κλεισίματος των σχολείων, της αναγκαστικής διαμονής στο σπίτι, της ανησυχίας για την υγεία και του καταιγισμού πληροφοριών σχετικά με τον ιό και την εξέλιξή του. Όσον αφορά στην εκπαίδευση, τα σχολεία στην Ελλάδα σταμάτησαν να λειτουργούν κανονικά στις 11 Μαρτίου 2020 και η εξ αποστάσεως εκπαίδευση έγινε ένα πιεστικό ζήτημα για να βοηθήσει την εκπαιδευτική κοινότητα να επικοινωνήσει και να συνεχίσει με κάποιο τρόπο τη μαθησιακή διαδικασία. Η σύγχρονη και ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση έδωσε έμφαση στις καινοτόμες προσεγγίσεις, στα αντικείμενα γνώσης καθώς και στην επικοινωνία μεταξύ δασκάλων και μαθητών. Η εκπαιδευτική κοινότητα εξοικειώθηκε περισσότερο με την ψηφιακή ζωή των μαθητών και πρόσθεσε μια νέα διάσταση στις πολυάριθμες μορφές μάθησης για τις οποίες δεν ήταν ούτε προετοιμασμένη ούτε εξοικειωμένη. Οι δάσκαλοι αντιμετώπισαν ζητήματα όπως η διαφορά στην ψηφιακή επάρκεια μεταξύ αυτών και των μαθητών τους, η έλλειψη τεχνολογικών πόρων, η δυσκολία πρόσβασης στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση και η ανεπαρκής κατάρτιση σε αυτόν τον τομέα, δυσκολίες που μπόρεσαν να επιλύσουν αξιοποιώντας τις κοινότητες πρακτικής και μάθησης που οργάνωσαν οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί. Η παρούσα εργασία έχει ως στόχο να αποτυπώσει τον εκπαιδευτικό κόσμο όπως εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Στοχεύει συγκεκριμένα να καθορίσει εάν οι εκπαιδευτικοί αισθάνθηκαν αποτελεσματικοί και αν βρήκαν την εξ αποστάσεως εκπαίδευση χρήσιμη κατά τη διάρκεια αυτής της δύσκολης περιόδου. Στην πρώτη ενότητα γίνεται προσπάθεια καταγραφής της τρέχουσας κατάστασης της ελληνικής εκπαίδευσης σε σχέση με τις συνέπειες του COVID-19 και τονίζεται 7 Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία η αξία της εξ αποστάσεως μάθησης και της αυτοαποτελεσματικότητας. Η τεχνική της έρευνας παρέχεται στη δεύτερη ενότητα στην οποία αναφέρονται και τα ευρήματα σχετικά με τη θετική ή αρνητική εμπειρία των εκπαιδευτικών από την τηλεκπαίδευση. Τέλος, τα συμπεράσματα και η συζήτηση ολοκληρώνουν την εργασία.

With the outbreak of the Covid-19 pandemic in 2020, millions of people around the world have been forced to adapt to new living conditions including curfews, school closures, forced stay at home, health concerns and information overload about the virus and its evolution. As far as education is concerned, schools in Greece stopped operating normally on March 11, 2020 and distance education became a pressing issue to help the education community communicate and somehow continue the learning process. Modern and non-modern distance education emphasized innovative approaches, knowledge objects as well as communication between teachers and students. The educational community became more familiar with the digital lives of students and added a new dimension to the many forms of learning for which they were neither prepared nor familiar. Teachers faced issues such as the gap in digital proficiency between themselves and their students, the lack of technological resources, the difficulty of accessing distance education and insufficient training in this area, difficulties that they were able to resolve by leveraging the communities of practice and learning that organized by the teachers themselves. This paper aims to capture the educational world as it appeared during the quarantine. It specifically aims to determine whether teachers felt effective and found distance learning useful during this difficult time. In the first section, an attempt is made to record the current state of Greek education in relation to the consequences of COVID-19 and the value of distance learning and self-efficacy is emphasized. The research technique is provided in the second section in which the findings are also reported. Finally, conclusions and discussion complete the paper.