Τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα Κινητικότητας στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση και η συμβολή τους στον εκσυγχρονισμό των σχολικών μονάδων: διερεύνηση της αντίληψης των εκπαιδευτικών για τα προγράμματα κινητικότητας Erasmus

Abstract

Σκοπός της παρούσας μελέτης, είναι η διεξαγωγή μιας εις βάθος έρευνας για τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα Κινητικότητας στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση καθώς και η συμβολή τους στον εκσυγχρονισμό των Σχολικών Μονάδων με την διερεύνηση της αντίληψης των εκπαιδευτικών για τα προγράμματα κινητικότητας Erasmus. Στη συγκεκριμένη μελέτη χρησιμοποιείται η δευτερογενής (ποιοτική) αλλά και η πρωτογενής (ποσοτική) έρευνα με τη χρήση ειδικά κατασκευασμένου για τη συγκεκριμένη εργασία, ερωτηματολογίου. Οι πληροφορίες έχουν ανακτηθεί με συστηματικό τρόπο από αξιόπιστες και πρόσφατες πηγές, οι οποίες ακολουθούν τις ακαδημαϊκές ανάγκες και κανόνες για τα Ευρωπαϊκά Προγράμματα Κινητικότητας στην Α/θμια και Β/θμια Εκπαίδευση καθώς και τη συμβολή τους στον εκσυγχρονισμό των Σχολικών Μονάδων με την διερεύνηση της αντίληψης των εκπαιδευτικών για τα προγράμματα κινητικότητας Erasmus. Συμπεραίνεται λοιπόν μέσα από την έρευνα, ότι οι εργαζόμενοι στην Δευτεροβάθμια εκπαίδευση που συμμετείχαν σε πρόγραμμα Erasmus+ ήταν περισσότεροι από εκείνους που δεν συμμετείχαν σε σύγκριση με τους εργαζόμενους στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση, που ήταν λιγότεροι αυτοί που συμμετείχαν από εκείνους που δεν συμμετείχαν. Οι γυναίκες που εργάζονται σε σχολική μονάδα, θεωρούν ότι διευκολύνονται σε μεγαλύτερο βαθμό για την συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από την ενημέρωση κι υποστήριξη που έχουν από τον διευθυντή του σχολείου, σε σχέση με τους άνδρες. Ομοίως, η άποψη των γυναικών που απασχολούνται στην εκπαίδευση σε ό,τι αφορά την διευκόλυνση για την συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από την ενημέρωση κι υποστήριξη που έχουν από τον διευθυντή του σχολείου υπερίσχυσε αυτής των ανδρών που απασχολούνται στην εκπαίδευση. Επίσης, συμπεραίνεται ότι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση που ήταν νεαρότεροι στην ηλικία (22-30 ετών), συγκέντρωσαν τον μικρότερο μέσο όρο ενώ οι εργαζόμενοι ηλικίας από 31-40 ετών συγκέντρωσαν τον υψηλότερο μέσο όρο. Παρατηρείται ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία εργαζόμενοι στην εκπαίδευση θεωρούν ότι παρεμποδίζεται περισσότερο η συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από τη δυσχέρεια στη χρήση ΤΠΕ σε σχέση με τους νεαρότερους εργαζόμενους όπως και ότι οι νεαρότεροι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση θεωρούν ότι παρεμποδίζεται η συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από τη δυσχέρεια στη χρήση ΤΠΕ λιγότερο σε σχέση με τις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες εργαζομένων. Τέλος, συμπεραίνει κανείς ότι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση με προϋπηρεσία έως 15 χρόνια είχαν ανοδικό μέσο όρο ενώ ο μέσος όρος των εργαζομένων με προϋπηρεσία από 15 χρόνια και πάνω είναι πτωτικός. Παρατηρούμε ότι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση με μεγαλύτερη προϋπηρεσία (από 15 έτη και πάνω) θεωρούν ότι παρεμποδίζεται λιγότερο η συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από τον πρόσθετο φόρτο εργασίας σε σχέση με τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση με μικρότερη προϋπηρεσία (από 15 έτη και κάτω) και οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση με μεγαλύτερη προϋπηρεσία θεωρούν ότι παρεμποδίζεται η συμμετοχή τους σε πρόγραμμα Erasmus+ από τον πρόσθετο φόρτο εργασίας λιγότερο σε σχέση με τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση με μικρότερη προϋπηρεσία.

The purpose of this study is to conduct an in-depth research on the European Mobility Programs in Primary and Secondary Education as well as their contribution to the modernization of School Units by investigating the teachers' perception of the Erasmus mobility programs. This particular study uses secondary (qualitative) as well as primary (quantitative) research methods with the use of questionnaires, specially made for the specific task. The information has been retrieved in a systematic way from reliable and recent sources, which follow the academic needs and rules for the European Mobility Programs in Primary and Secondary Education as well as their contribution to the modernization of School Units by investigating the perception of teachers for the Erasmus mobility programmes. It is therefore concluded through the research, that workers in Secondary Education who have participated in an Erasmus+ program were more than those who have not participated compared to workers in Primary Education, where the ones who have participated were fewer than those who have not participated. What is more, women who work in a school unit, consider that they are facilitated to a greater extent for their participation in an Erasmus+ program by the information and support they have from the school director, in relation to men. Similarly, the opinion of women employed in education regarding their participation in the Erasmus+ program and the facilitation they received through the information and support they had from the school director outweighed that of the men employed in education. Also, it is concluded that education workers who were younger in age (22-30 years old), scored the lowest average while workers aged 31-40 years scored the highest average. It is observed that the difficulty in using ICT hinders older workers’ participation in an Erasmus+ program more than younger workers, and that younger workers in education consider that their participation in an Erasmus+ program is hindered by the difficulty in using ICT less than older age groups of workers. Finally, one can conclude that education workers with up to 15 years of experience had an increasing average, while the average of employees with 15 years of experience or more is decreasing. We observe that more experienced education workers (from 15 years and above) consider their participation in an Erasmus+ program less hindered by the additional workload than less experienced education workers (from 15 years and below) and the education workers with more experience find their participation in an Erasmus+ program hindered by the additional workload less than education workers with little experience.