Ο ρόλος της Εισαγγελίας ως στρατηγικός παράγοντας εύρυθμης λειτουργίας των δομών

Abstract

Από τα μέσα περίπου του 20ου αιώνα απασχόλησαν την Ελλάδα διάφορες μεταναστευτικές ροές. Η Ελλάδα ξεκίνησε ως χώρα αποστολής -κυρίως- οικονομικών μεταναστών προς τις υπερπόντιες χώρες και στη μεταπολεμική περίοδο προς τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Περίπου στην δεκαετία του 1980, η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα υποδοχής μεταναστών, γεγονός τα οποίο λαμβάνει διαστάσεις στη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας του 20ου αιώνα εξαιτίας ριζικών κοινωνικών και οικονομικών μεταβολών που πραγματοποιήθηκαν σε χώρες της ευρύτερης περιοχής. Τα τελευταία χρόνια, με την ένταση των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, η Ελλάδα αποτέλεσε τη βασική πύλη εισόδου στην ΕΕ για πρόσφυγες και μετανάστες. Αποτέλεσμα της προσφυγικής κρίσης είναι η Ελλάδα να αποτελέσει κατά κύριο λόγο χώρα διέλευσης των συγκεκριμένων μεταναστευτικών πληθυσμών. Βέβαια αυτή η κρίση δεν επηρεάζει μόνο την Ελλάδα, αν παρθεί υπόψη ότι τα τελευταία χρόνια σχεδόν 60 εκατομμύρια είναι ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν βίαια μετακινηθεί ανά τον κόσμο εξαιτίας συγκρούσεων, βίας (ο υψηλότερος τα τελευταία 70 χρόνια) και διώξεων, ενώ περισσότεροι από 19 εκατομμύρια είναι ο αριθμός των προσφύγων που ζουν μακριά από τις πατρίδες τους. Η Ελλάδα κλήθηκε να διαμορφώσει μια αντίστοιχη μεταναστευτική πολιτική υλοποιώντας τις βασικές κατευθύνσεις της ΕΕ. Κρίσιμη εξέλιξη, η οποία είχε αντίκτυπο στην πορεία αντιμετώπισης του προσφυγικού ζητήματος από την ελληνική κυβέρνηση, υπήρξε με την συμφωνία ΕΕ και Τουρκίας στις 18/3/2016. Οι παραπάνω εξελίξεις βρίσκουν αντίκτυπο και στην εθνική πολιτική μετανάστευσης και ιδιαίτερα σε ζητήματα όπως η διαδικασία ασύλου, οι διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποίησης, οι προσαρμογές στην ελληνική νομοθεσία ευρωπαϊκών οδηγιών όσον αφορά την αντιμετώπιση των προσφυγικών πληθυσμών κλπ. «Αιχμή» του νομοθετικού πλαισίου που θεσμοθετήθηκε σε αυτή την περίοδο είναι ο Ν. 4375/2016, στον οποίο, μεταξύ άλλων, γίνεται λόγος για «Δομές Φιλοξενίας». Στην παρούσα εργασία γίνεται λόγος για την Εισαγγελική παρέμβαση και κατά πόσο συμβάλει και μέχρι πιο βαθμό στην ομαλότερη λειτουργία των δομών φιλοξενίας όταν τίθενται κρίσιμα θέματα που χρήζουν εισαγγελικής παρέμβασης.

From about the middle of the 20th century Greece was occupied by various migration flows. Greece began as a sending country of -mainly- economic immigrants to overseas countries and in the post-war period to the countries of Western Europe. Around the decade of the 1980s, Greece became a country receiving immigrants, a fact which took on dimensions during the last decade of the 20th century due to radical social and economic changes that took place in countries in the wider region. In recent years, with the intensity of war conflicts in the wider region of the Eastern Mediterranean, the Middle East and North Africa, Greece has been the main gateway to the EU for refugees and migrants. As a result of the refugee crisis, Greece is primarily a transit country for the specific immigrant populations. Of course, this crisis does not only affect Greece, if it is taken into account that in recent years almost 60 million people have been forcibly displaced around the world due to conflicts, violence (the highest in the last 70 years) and persecution, while more than 19 million are the number of refugees living away from their homelands. Greece was called upon to formulate a corresponding migration policy by implementing the main directions of the EU. A critical development, which had an impact on the course of dealing with the refugee issue by the Greek government, was with the agreement between the EU and Turkey on 18/3/2016. The above developments also have an impact on the national immigration policy and in particular on issues such as the asylum procedure, the reception and identification procedures, the adaptations to the Greek legislation of European directives regarding the treatment of refugee populations, etc. in this period it is Law 4375/2016, in which, among other things, there is talk of "Hospitality Structures". In this paper, we talk about Prosecutorial intervention and to what extent it contributes to the smoother operation of accommodation structures when critical issues that need prosecutorial intervention are raised.