Ο Ρόλος της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού στη Διαχείριση Ποιότητας στο Δημόσιο Η περίπτωση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Abstract

Οι ενυπάρχουσες κοινωνικές αλλαγές, οι οποίες κι επηρεάζουν τη δομή της παιδαγωγικής, πηγάζουσες εκ των ερευνητικών δεδομένων της και ανατροφοδοτώντας παράλληλα την ίδια, οδηγούν στην αδήριτη ανάγκη εισαγωγής μιας κουλτούρας ποιότητας στους σχολικούς οργανισμούς. Στο πλαίσιο αυτής της επιδίωξης, ο όρος διαχείριση ανθρώπινων πόρων στην εκπαίδευση νοηματοδοτείται εκ νέου, λαμβάνοντας σημαίνουσα θέση κι αποτελώντας κομβική παράμετρο επιβίωσης της σχολικής μονάδας, καθώς ο σχολικός οργανισμός υποχρεούται σε κάθε περίπτωση, να προσανατολίζεται στη Βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών του, ώστε να καταστεί αποτελεσματικότερος κι αποδοτικότερος. Εντούτοις, παρατηρείται μια αμφισβήτηση, εξαιτίας της «πνευματικότητας» της εκπαίδευσης, ως της κύριας αιτίας δράσης και ύπαρξής της. Προς επίτευξη του ανωτέρω σκοπού, ήτοι της εισαγωγής της κουλτούρας ποιότητας στην εκπαίδευση, χρησιμοποιήθηκε μέρος του Κ.Π.Α (Κοινό Πλαίσιο Αξιολόγησης), βασιζόμενο στο Πρότυπο Αριστείας του EFQM. Τα δύο κριτήρια που επιλέχθηκαν, συνδυάζουν κι επιτυγχάνουν την αναζήτηση της ύπαρξης πρακτικών διοίκησης ανθρωπίνων πόρων και των αποτελεσμάτων τους. Σε ό,τι αφορά το ερευνητικό σκέλος, συμμετείχαν συνολικά 204 εκπαιδευτικοί, υπηρετούντες σε σχολικές μονάδες της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού Σερρών. Εκ των αναδυόμενων πορισμάτων δε, διαπιστώθηκε η χαμηλή εφαρμογή των αρχών διοίκησης ανθρωπίνων πόρων (Προγραμματισμός, Ανάπτυξη και Ενεργοποίηση προσωπικού), μέσω της αξιολόγησης των εργαζομένων. Σε χαμηλά προς μέτρια επίπεδα αξιολόγησης, κινήθηκαν και η Ικανοποίηση των υπαλλήλων, αλλά και η Αποτελεσματικότητα του Ανθρώπινου Δυναμικού. Τέλος, οι αναλύσεις κατέδειξαν, τόσο την ενυπάρχουσα συσχέτιση ανάμεσα στους υπό μελέτη παράγοντες, όσο και το γεγονός ότι, οι πρακτικές διοίκησης ανθρώπινων πόρων, δύνανται να προβούν σε πρόβλεψη της ικανοποίησης και της αποτελεσματικότητας του προσωπικού, επηρεαζόμενες και στενά συνυφασμένες κυρίως, με τα έτη υπηρεσίας των εκπαιδευτικών. Συνεπώς, το ιδανικό Ευρωπαϊκό μοντέλο αριστείας, η ΔΟΠ και οι πρακτικές της, όπως η Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού, παραμένουν μια πρόκληση, μη εφαρμοζόμενη ουσιαστικά στα ελληνικά Δημοτικά Σχολεία.

The inherently societal and educational changes, stemming from its research data, while, at the same time, giving it feedback, lead to the urgent need to introduce a culture of quality to schools. In this context, the term human resource management in education is reimagined, taking a prominent position and become a key element in the educational survival as the organization is not relieved of its social obligation to operate both efficiently and efficiently, continuously improving the quality of the services it offers. However, there is a questioning, due to the "spirituality" of education, as the main cause of its action and existence. In order to achieve the above goal, the introduction of a quality culture in education, a part of the CPA (Common Assessment Framework) was used, based on the EFQM Model of Excellence. The two criteria that were chosen are the only ones to investigate the existence of HR practices, but also the results that these practices bring together. As far as the research section is concerned, a total of 204 teachers, serving in elementary school schools in the Prefecture of Serres, participated. From the emerging findings, it was found that the employees assessed relatively low the implementation of the HR principles in their services, that is, Programming, Development and Empowerment. In low to moderate levels of assessment, staff satisfaction, as well as Human Resource Efficiency, have also taken place. Finally, the analysis showed both the inherent correlation between the factors under study and the fact that the human resource management practices can predict the satisfaction and efficiency of the staff, affected and closely correlated mainly with the educational experience. Consequently, educational reality is still a long way from the ideal that the European model of excellence, TQM and its practices put forward, and thus remain a challenge not actually applied to Greek Primary Schools.