Φορείς πρόσβασης στο διαδίκτυο και πάροχοι ασύρματης σύνδεσης: ευθύνες παραβίασης πνευματικής ιδιοκτησίας

Abstract

"Η πνευματική ιδιοκτησία αποτελεί είδος δικαιώματος επί αΰλων αγαθών, εδώ έργων της διανοίας, και ανήκει στην ευρύτερη κατηγορία των δικαιωμάτων που προστατεύουν τα έργα της ανθρώπινης διάνοιας και είναι γενικότερα γνωστά με τον τίτλο Δικαιώματα Διανοητικής Ιδιοκτησίας Η πνευματική ιδιοκτησία, που πλέον ουσιαστικά ταυτίζεται με αυτό που στο Αγγλοαμερικανικό δίκαιο ονομάζεται Cορyright, δίδει ένα περιορισμένο στο χρόνο, αλλά απόλυτο και αποκλειστικό δικαίωμα στο δημιουργό έργων του πνεύματος, όπως αυτά ορίζονται στο νόμο, να ασκεί μία σειρά από εξουσίες, οικονομικής και ηθικής φύσεως. Με το δικαίωμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας προστατεύεται η πρωτότυπη συνεισφορά του δημιουργού που οδηγεί στη δημιουργία ενός συγκεκριμένου έργου του πνεύματος. Η προστασία έγκειται στην απαγόρευση των περισσοτέρων χρήσεων του έργου (ιδίως αναπαραγωγή, διάθεση και διασκευή αυτού)" (GUnet 2013,σελ.5 ). Αυτή η εργασία πραγματεύεται το θέμα της προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων και των προσωπικών δεδομένων εντός του διαδικτύου και της επίρριψης των ευθυνών σε αυτές τις περιπτώσεις. Το αντικείμενο της είναι ο τρόπος με τον οποίο η προστασία των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων αλλά και του Copyright έχει μεταβληθεί εντός του Internet και της συνεχούς αυξανόμενης χρήσης του από εκατομμύρια πολίτες ανά τον κόσμο. Επίσης, οι ευθύνες σε περιπτώσεις παραβιάσεων των παραπάνω δεδομένων είναι δύσκολο να αποδοθούν καθώς πολλές συνδέσεις γίνονται πλέον μέσω ασύρματων δικτύων με ελεύθερη πρόσβαση. Γι' αυτό αναφέρεται η κομβική για το μέλλον δικαστική απόφαση McFadden που έχει πολλές ιδιαιτερότητες και είναι πολύ πιθανό να επαναληφθούν πολλές παρόμοιες περιπτώσεις στο μέλλον. Κλείνοντας, αναφέρεται πως η νομοθεσία πρέπει να ισορροπεί μεταξύ της προστασίας των δεδομένων των χρηστών, της διατήρησης του χαρακτήρα του μέσου αλλά φυσικά και της ορθής και σωστής επίρριψης των ευθυνών σε κάθε περίπτωση παραβίασης.