Διακίνηση οπωροκηπευτικών: νομικό πλαίσιο & εφαρμογή στην ελληνική αγορά

Abstract

Ο όρος οπωροκηπευτικά αναφέρεται στα νωπά φαγώσιμα τμήματα φυτών, που προορίζεται για κατανάλωση. Κατ' επέκταση ο όρος μπορεί να αναφέρεται και σε ολόκληρο το φυτό από το οποίο προέρχεται το φαγώσιμο τμήμα. Ορισμένα οπωροκηπευτικά μπορούν να καταναλωθούν ωμά, και μερικά μπορεί (ή πρέπει) να είναι μαγειρεμένα με διάφορους τρόπους, πιο συχνά σε αλμυρά φαγητά. Τα οπωροκηπευτικά έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε νερό και λιγότερη σε πρωτεΐνες. Αποτελούνται από φυτικά κύτταρα και όλα περιέχουν βιταμίνες ενώ λίγα από αυτά πρωτεΐνες και υδατάνθρακες. Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι να περιγράψει όσο το δυνατόν καλύτερα τον κλάδο των οπωροκηπευτικών στην Ελλάδα, να εξηγήσει το νομικό πλαίσιο που τα διέπει και να παρουσιάσει τις τάσεις των εμπόρων αυτόν τον καιρό. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε στην παρούσα εργασία ήταν η δημοσκοπική έρευνα. Προετοιμάστηκε ένα ερωτηματολόγιο πάνω στο οποίο δέκα έμποροι οπωροκηπευτικών απάντησαν. Από τα αποτελέσματα φαίνεται πως οι έμποροι γενικώς έχουν καλή γνώση του νομικού πλαισίου, το εφαρμόζουν με συνέπεια, αλλά δεν κυνηγούν τις πιστοποιήσεις ποιότητας, και μαστίζονται από το παραεμπόριο. Η διάρθρωση της εφοδιαστικής αλυσίδας των οπωροκηπευτικών είναι αναποτελεσματική, οι έμποροι είναι ενημερωμένοι αρκετά για να έχουν μια γενική γνώση των πραγμάτων, αλλά δεν υπάρχει διάθεση για περαιτέρω ανάπτυξη στον τομέα της ποιότητας, της τυποποίησης, της εκσυγχρόνισης των συστημάτων λειτουργίας τους και σίγουρα της απόκτησης πιστοποιήσεων ISO και HACCP.