Η υποκίνηση του νοσηλευτικού προσωπικού στα Δημόσια Νοσοκομεία: η περίπτωση του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών

Abstract

Η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας και η ασφαλής διεκπεραίωση της διαγνωστικής και θεραπευτικής διαδικασίας συνδέονται άρρηκτα με το γνωστικό επίπεδο και την αριθμητική επάρκεια του νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία. Η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, η απουσία οικονομικών, κοινωνικών κινήτρων και εμπλουτισμού των καθηκόντων, συμβάλλουν ώστε το νοσηλευτικό προσωπικό να αδιαφορεί για την επίτευξη των καθορισμένων στόχων και να επιδρά αρνητικά σε θέματα κόστους, αποτελεσματικότητας και ποιότητας των υπηρεσιών υγείας. Απαιτείται επομένως η εφαρμογή πολιτικής κινήτρων που να αφορούν την ικανοποιητική αμοιβή εργασίας του νοσηλευτικού προσωπικού, το μηδενισμό της επαγγελματικής του κόπωσης, την αυτοπραγμάτωσή του και την ποιότητα ζωής του. Μια ολοκληρωμένη πολιτική υποκίνησης του νοσηλευτικού προσωπικού στηρίζεται στην αποτελεσματική διάγνωση των αναγκών τους και στην επιλογή των κατάλληλων τεχνικών που μπορούν να προσφέρουν οι διάφορες θεωρίες υποκίνησης, ώστε να ενεργοποιήσει τον εργαζόμενο να αποδώσει τα μέγιστα στην κατεύθυνση της επίτευξης των στόχων του οργανισμού. Η παρούσα εργασία επιχειρεί την καταγραφή των κυριότερων παραμέτρων σχετικά με την εκτίμηση των παραγόντων υποκίνησης του Νοσηλευτικού προσωπικού στο Γενικό Νοσοκομείο Σερρών μέσω της μέτρησης της ικανοποίησης από την εργασία. Όργανο αξιολόγησης αποτέλεσε ανώνυμο ερωτηματολόγιο, αποτελούμενο από δυο μέρη, τους παράγοντες που υποκινούν και τα δημογραφικά στοιχεία. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συνολική ικανοποίηση από την εργασία κινείται σε μέτρια επίπεδα. Η πλειοψηφία των νοσηλευτών είναι ευχαριστημένοι από το αντικείμενο της εργασίας τους, καθώς αντλούν μεγάλη ικανοποίηση από τη συνεισφορά τους στη λειτουργία του νοσοκομείου. Επίσης, μεγάλη ικανοποίηση προσφέρει και η επίτευξη των στόχων που έχουν τεθεί από την ομάδα. Υπήρξε μεγάλη συσπείρωση των αρνητικών απαντήσεων στην αναγνώριση της προσπάθειας του νοσηλευτικού προσωπικού από τη διοίκηση και επίσης έντονη δυσαρέσκεια από τη μισθολογική τους κατάσταση. Απαιτούνται νομοθετικές ρυθμίσεις από την πολιτεία για αναπροσαρμογή των μισθολογικών καταστάσεων και από τα ανώτερα διοικητικά επίπεδα παροχή δυνατοτήτων επαγγελματικής εξέλιξης και προσωπικής ανάδειξης των νοσηλευτών με βάση το παραγόμενο από αυτούς έργο.