Περίληψη:
Η υποκίνηση των εργαζομένων αποτελεί ένα από τα πιο βασικά ζητήματα της Διοίκησης Ανθρώπινων Πόρων , αφού είναι στενά συνδεδεμένη με την ανθρώπινη συμπεριφορά και την απόδοση. Προσδιορίζει τις πιο κρίσιμες στάσεις των εργαζομένων ως προς την εργασία και τον οργανισμό.
Οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν γύρω από την υποκίνηση, προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα γύρω από το τί κάνει τον άνθρωπο να θέλει να εργάζεται περισσότερο ή λιγότερο , τί προσδιορίζει την συμπεριφορά απέναντι στην εργασία και την οργάνωση και ποιές μεταβλητές πρέπει να επηρεασθούν και προς ποιά κατεύθυνση ώστε ο εργαζόμενος να υποκινηθεί να αποδώσει περισσότερο. Σήμερα έχει γίνει συνείδηση ότι δεν υπάρχει μία και καθολική θεωρία που μπορεί να ερμηνεύσει την συμπεριφορά στο χώρο εργασίας. Οι θεωρίες αυτές απομονώνουν μερικές όψεις της υποκίνησης. Οι συνδυασμοί είναι αυτοί που πιθανόν να μας οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση της υποκίνησης.
Για να εξασφαλιστούν η ταύτιση ανάμεσα στις ανάγκες του οργανισμού και των ατόμων, πρέπει η διοίκηση να αναπτύξει ένα σύστημα κινήτρων ,που να επιβραβεύει την απόδοση .Τα κίνητρα και η συμμετοχή τους στην υποκίνηση των εργαζομένων, αποτελούν σημαντικά στοιχεία για την επιτυχία και την επιβίωση του οργανισμού.
Στην εργασία αυτή, καταλήγουμε στα εξής συμπεράσματα:
• Καθοριστικό στοιχείο της έννοιας της υποκίνησης αποτελούν τα κίνητρα.
• Οι παράγοντες που υποκινούν και ενεργοποιούν για υψηλές αποδόσεις είναι κυρίως στοιχεία που αφορούν την εσωτερική παρακίνηση του εργαζομένου.
• Το εσωτερικό κίνητρο είναι η ίδια η εργασία του ατόμου ,που πρέπει να ικανοποιεί εκείνον που την ασκεί και να του δημιουργεί αίσθημα ολοκλήρωσης, αναγνώρισης και δημιουργικότητας που είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες υποκίνησης.